Παναγιώτης Κονδύλης ( 1943-1998) - Ἀποσπάσματα

Ἡ παγκοσμιοποίηση ὡς ἰδεολογική κατασκευή ( Βῆμα , 16-3-1997)
.....Εἶναι ἄκρως χαρακτηριστικό ὅτι ἡ συζήτηση γιά τήν παγκοσμιοποίηση στρέφεται γύρω ἀπό διαδικασίες καί προτάσεις οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν τή διαπλοκή τῆς παγκόσμιας βιομηχανίας καί τοῦ παγκοσμίου ἐμπορίου καθώς καί τήν πύκνωση τῶν παγκοσμίων ἐπικοινωνιακῶν δικτύων, τό μυστικό μίας παγκόσμια ἀποδεκτῆς κατανομῆς τῶν πόρων καί τοῦ πλούτου δέν τό ἔχει ἀποκαλύψει ὡς σήμερα κανείς. Ἡ εἰρήνη ὅμως μεταξύ πολιτικῶν μονάδων καί ἀνθρώπων γενικά δέν μπαίνει τόσο σέ κίνδυνο λόγω τοῦ τρόπου παραγωγῆς καί ἐπικοινωνίας ὅσο λόγω τῶν ὅρων καί τῶν ἀνισοτήτων τῆς κατανομῆς.
Ὁποῖος προσδοκᾶ τήν παγκόσμια εἰρήνη ἀπό τήν ἐξασθένηση ἤ τή διάλυση τῶν ἐθνικῶν κρατῶν καθ’ ἑαυτήν λησμονεῖ ὅτι οἱ πόλεμοι εἶναι φαινόμενο πολύ παλαιότερο ἀπό τά ἐθνικά κράτη. Λησμονεῖ ὅτι τό ἐθνικό κράτος διόλου δέν συνιστᾶ τό μόνο δυνατό κυρίαρχο πολιτικό ὑποκείμενο, ἑπομένως ἡ κατάργηση τοῦ ἐθνικοῦ κράτους δέν συνεπάγεται αὐτόματα τήν κατάργηση τῆς ἔννοιας τοῦ κυρίαρχου κράτους καί τῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων. Καί τέλος λησμονεῖ ὅτι πολύ χειρότερος ἀπό κάθε σύγκρουση μεταξύ ὀργανωμένων πολιτικῶν μονάδων μπορεῖ νά εἶναι ὁ ἄμεσος ἀγώνας ἀνθρώπου πρός ἄνθρωπο ὑπό συνθῆκες παγκόσμιας ἀνομίας….

Λίβελος

Φρανκεστάιν: Ὁ νέος ἄνθρωπος τοῦ παγκοσμισμοῦ.


Κάθε θρησκεία, κάθε ἰδεολογία καί κάθε πολιτισμός φιλοδοξοῦν νά πλάσουν ἕναν νέο ἄνθρωπο. Ἔτσι, ὁ χριστιανισμός, διά τῆς Ἀναστάσεως, γεννᾶ τόν νέο ἄνθρωπο, ὁ κομμουνισμός δηλώνει πώς ἔχει ὡς μοναδικό στόχο τήν δημιουργία τοῦ νέου ἀνθρώπου, τό ἴδιο και ὁ φασισμός. Ὁ κονφουκιανισμός στήν Κίνα προβάλλει τό πρότυπο κατασκευῆς νέου ἀνθρώπου ὅπως καί ὁ Μάο Τσέ Τούνγκ ἀργότερα. Ὁ νέος ἄνθρωπος πού ἡ ἰδεολογία τοῦ δυτικοῦ καπιταλισμοῦ οἰκοδομεῖ συστηματικά τούς τελευταίους αἰῶνες, εἶναι ὁ Φρανκεστάιν. Μία νύχτα τοῦ Ἰουνίου τοῦ 1816, ἐπί τῆς λίμνης τῆς Γενεύης, μία χίπισσα 19 ἐτῶν, ἡ Ἀγγλίδα Μαίρη Σέλλευ (1797-1851), παρέα μέ δυό Ἀγγλους χίππυδες ποιητές, τόν 22χρονο μελλοντικό της σύζυγο Πέρσυ Σέλλευ και τον 28χρονο λόρδο Βύρωνα ( πού εἶχαν καί οἱ τρεῖς δραπετεύσει ἀπό τήν δύσοσμη Ἀγγλία τῶν ἀνερχομένων καπιταλιστῶν μέ τίς χαρακτηριστικές τους λογιστικές μουτσοῦνες καλυμμένες μέ μπιμπίκια), ἔβαλαν στοίχημα νά γράψουν ὁ καθένας μία ἱστορία τρόμου. Τῆς Μαίρης, πού ἐδημοσιεύθη τό 1818, ὠνομάσθη Φρανκεστάιν ἤ ὁ νέος Προμηθεύς. Ὁ ἐφιάλτης πού ζεῖ σήμερα ἡ ἀνθρωπότης μέ τήν μετάλλαξη τῶν βιολογικῶν συστατικῶν τῶν φυτῶν, τῶν ζώων καί τῶν ἀνθρώπων, μέ μοναδικό στόχο τή ἐμπορία οἱασδήποτε μορφῆς ζωῆς ἐπί τῆς γῆς γιά τήν συσσώρευση κερδῶν, μέ τήν κλωνοποίηση μιᾶς σειρᾶς βρυκολάκων, ἀπό ἕναν ἀνώδυνο Δαφέρμο μέχρι ἕναν τρομερό Χίτλερ, περιγράφεται στό ἔργο τῆς Μαίρης τοῦ 1818.